Toon items op tag: Private Equity

In een eerder naar de feiten opmerkelijk arrest van 14 januari 2020 bevestigt het hof van beroep te Gent vaststaande rechtspraak dat een door de belastingplichtige laattijdig ingediend bezwaarschrift niet uitsluit dat alsnog ontheffing van ambtswege wegens overbelasting kan worden verleend. De directoriale beslissing waarin het verzoek tot ontheffing van ambtswege wordt afgewezen wordt evenwel onherroepelijk en verkrijgt administratief gezag van gewijsde indien de belastingplichtige nalaat om tegen deze beslissing tijdig een vordering in rechte in te stellen. Te beoordelen naar de feiten moet er dan worden nagegaan of deze administratieve beslissing voldoende is gemotiveerd met betrekking tot de grond van de zaak. In voorkomend geval en in de mate dat er geen nieuwe grieven door de belastingplichtige in een tweede verzoek tot ontheffing van ambtswege worden ingeroepen, is dit tweede verzoek onontvankelijk en bijgevolg ook de gerechtelijke vordering gericht tegen de “tweede” administratieve beslissing.

Lees hier het volledige artikel van Stephanie Gabriel en Mariëlle Ruell. Een bijdrage die verscheen in Tijdschrift voor Fiscaal Recht, nr. 587

De minister van Financiën heeft recent een belangrijke precisering aangebracht bij het toepassingsgebied van de heffing op het sparen (artikel 19bis WIB 92), ook Reynderstaks genoemd. Bepaalde alternatieve instellingen voor collectieve belegging blijven erbuiten als hun beleggingen illiquide en niet verhandelbaar zijn, althans in de mate dat de rechten van deelneming voor 1.1.2018 verworven werden. Door de aard van de onderliggende beleggingen hadden zij nooit een ‘ICBE’ kunnen worden. Dit is bijvoorbeeld het geval voor een SICAV-SIF die o.m. in mezzanine leningen van niet –beursgenoteerde ondernemingen investeert, ook al zijn dit schuldvorderingen die meer dan 25 % van het actief van de SICAV-SIF vertegenwoordigen.

Lees hier meer over dit onderwerp in het artikel ‘Heffing op sparen’ en rechten verworven vóór 2018: minister corrigeert fiscus'. Een artikel dat verscheen in Fiscoloog, nr. 1605, 27 maart 2019

Op basis van de behoeften van de private equity-sector, werd de Private Privak een derde maal herzien. De hervorming maakt komaf met vergaande beperkingen die het succes van de Private Privak in de weg stonden, in het bijzonder met betrekking tot het verbod op het houden van controle-participaties in portfolio-vennootschappen.

Het betreft hier een beslissing van de Dienst Voorafgaande Beslissingen (DVB) van 7 februari 2017. De DVB heeft zich hier moeten buigen over het feit of een omruiling van kapitalisatieaandelen in een nieuwe klasse van kapitalisatieaandelen van dezelfde BEVEK kan gebeuren zonder toepassing van beurstaks en van roerende voorheffing.

De “kaaimantaks” is een stelsel van fiscale transparantie met betrekking tot inkomsten behaald door juridische constructies, ingevoerd door de artikelen 38 tot 47 van de Programmawet van 10 augustus 2015, intussen aangepast bij wet van 26 december 2015. De “kaaimantaks” is enkel van toepassing op rijksinwoners en belastingplichtigen onderworpen aan de rechtspersonenbelasting. Een bijzondere vraag die zich stelt, is in welke mate de kaaimantaks van toepassing is op binnen de EER gevestigde ICB’s. Wij bespreken deze problematiek aan de hand van de “casus” van de Luxemburgse beleggingsvennootschappen, in het bijzonder de Luxemburgse Sicav-SIF (in het Frans “Sicav-FIS” genoemd).

De wettelijke en decretale regelingen inzake de fiscale regularisatie anno 2017 zijn verworden tot een zeer complex geheel waarbij de totstandkoming van de regels in totaal zo’n 2 jaar in beslag heeft genomen. De kandidaat aangever zal indien hij illiciet vermogen wenst te regulariseren onwaarschijnlijk nauwgezet dienen te werk te gaan, zowel naar de keuze van de verschillende soorten aangiftes als naar de definiëring en ventilering van de onderliggende gepleegde fiscale fraude. De regelingen zijn doorspekt van bewijsverplichtingen lastens de aangever die zowel van negatieve als van positieve aard zijn en die vaak zullen uitmonden in de verplichting tot het leveren van een onmogelijk bewijs. De daaraan gekoppelde omkering van de bewijslast die het contactpunt regularisaties wenst te hanteren op basis van een autonome lezing van artikel 11, tweede lid van de wet van 21 juli 2016 zou er in voorkomend geval kunnen toe leiden dat een forse heffing zal dienen te worden betaald op ‘wit’ vermogen. Deze en andere aspecten worden in deze bijdrage aan een voorzichtig kritische commentaar onderworpen.

In het kader van de internationale strijd tegen fiscaal misbruik en belastingontwijking heeft Europa al talrijke maatregelen genomen mede ter implementatie van het BEPS-Actieplan van de OESO.

Op 12 juli 2016 werd de ATA-Richtlijn (oftewel Anti Tax Avoidance-Richtlijn 2016/1164) aangenomen door de ECOFIN Raad. Deze richtlijn bevat een aantal minimum maatregelen tegen belastingontwijking, zoals een intrestaftrekbeperking. Die maatregel houdt in dat ondernemingen de door hen verschuldigde intresten slechts fiscaal in mindering kunnen brengen in de mate dat het bedrag daarvan niet hoger is dan 30% van hun fiscale EBITDA voor het betrokken belastbaar tijdperk. Die nieuwe aftrekbeperking moet uiterlijk op 31 december 2018 worden omgezet in nationale wetgeving die van toepassing is vanaf 1 januari 2019. Er is echter voorzien in een overgangsregeling. Lidstaten die op 18 augustus 2016 beschikten over een BEPS-wetgeving die op het vlak van beperking van de intrestaftrek even doeltreffend is als de nieuwe aftrekbeperking, krijgen de mogelijkheid om de regels slechts in te voeren vanaf 1 januari 2024.

De federale regering kondigde recent nieuwe maatregelen aan om de Belgische vastgoedmarkt aantrekkelijker te maken voor institutionele en buitenlandse investeerders. Meer bepaald werd de invoering aangekondigd van een nieuw type vastgoedfonds, de GVBF of het gespecialiseerd vastgoedbeleggingsfonds (in het Frans FIIS of fonds d’investissement immobieler spécialisé), evenals een aantal maatregelen om het huidige GVV-regime te versoepelen.

Maxime is een Senior Associate bij Tiberghien Luxemburg. Hij adviseert een brede waaier van internationale cliënten in zowel private als bedrijfsgerelateerde belastingzaken.

Hij heeft bijzondere ervaring in het veld van overnames opgezet via Luxemburgse structuren, alsook in het veld van groepsherstructureringen, private vermogens en intellectuele eigendom.

Alvorens Tiberghien te vervoegen in 2011, studeerde Maxime in Lyon, Frankrijk. Daar specialiseerde hij zich in financieringstechnieken (Fiscal Engineering) en fiscale wetgeving en deed hij zijn eerste werkervaring op in een Frans advocatenkantoor.

Maxime is sinds 2016 lid van de Balie van Luxemburg.

Gauthier is fiscaal advocaat en werkt als Senior Associate bij Tiberghien Luxemburg.

Gauthier adviseert Luxemburgse en buitenlandse ondernemingen in hun investeringen en operaties/exploitaties in Luxemburg en daarbuiten, inclusief met focus op ICT technologieën private equity, vastgoed of intellectuele eigendom.

Gauthier adviseert ook particulieren over alle aspecten van vermogensplanning en vermogensrecht in een Luxemburgs kader. Gauthier behandelt ook fiscale geschillen voor Luxemburgse bedrijven.

Voor Gauthier bij Tiberghien begon, heeft hij 5 jaar gewerkt binnen het departement fiscaliteit van een Luxemburgs Big Four bedrijf en meer dan 6 jaar werkte hij in een onafhankelijk Luxemburgs fiscaal adviesbureau waar hij relevante ervaring opdeed op het gebied van vennootschapsbelasting.

Gauthier behaalde zijn Masterdiploma in Rechten aan de Universiteit van Louvain-la-Neuve (België). Hij is lid van de Balie van Luxemburg (Lijst I - Avocat à la Cour) sinds 2013.

Gauthier spreekt Frans (moedertaal) en Engels. Hij heeft noties van het Duits.