Toon items op tag: Private Equity

Op 22 december 2021 heeft de Europese Commissie een ingrijpende ontwerprichtlijn gepubliceerd. Doel van dit ontwerp is “het misbruik aanpakken van ondernemingen die geen enkele economische activiteit uitoefenen”. De Engelse versie van de richtlijn spreekt over het bestrijden van “shell entities”. De recent beschikbaar gemaakte Nederlandse vertaling spreekt over “lege entiteiten”, een vlag die toch niet echt de lading dekt. Indien een onderneming geviseerd wordt, kan dit een belangrijke administratieve en fiscale impact hebben op de gehele structuur. Het huidige voorstel treft mogelijks een groot aantal belastingplichtigen in verschillende sectoren. Het kan gaan van private vermogensstructuren, internationaal actieve groepen die werken met tussenholdings tot bijvoorbeeld bepaalde fonds- of financieringsstructuren (bv. private equity, venture capital,…). Wij bespreken dit kort en samenvattend hieronder. Voor meer detail, zie de Newsflash van het European Tax Law Center van WTS Global, het internationaal netwerk waar Tiberghien deel van uitmaakt.

In het kader van een successieplanning van aandelen komen we bij de vraag naar controlebehoud al gauw uit bij de certificering van aandelen. Traditioneel koos men meestal voor een Nederlandse STAK (Stichting Administratie Kantoor) als certificeringsvehikel. De laatste jaren is er echter veel gewijzigd op wetgevend vlak, zowel in België als Nederland. De logische keuze voor een Nederlandse STAK is vandaag veel minder evident.

Wat zijn de gelijkenissen en verschilpunten tussen de Belgische private stichting administratiekantoor (PSAK) en een Nederlandse Stiching-administratiekantoor (STAK)?

Lees hier de uitgebreide doctrine door Pieter Souffriau, Elisabeth De Nolf en Elisabeth Kustermans. Dit artikel verscheen in het tijdschrift Vermogensplanning in de Praktijk, 2021/3.

Pieter Souffriau - Partner (pieter.souffriau@tiberghien.com)

Elisabeth De Nolf - Senior Associate (elisabeth.denolf@tiberghien.com)

Elisabeth Kustermans - Associate (elisabeth.kustermans@tiberghien.com)

Toen in 2000 de internetbubbel barstte, wou de Belgische regering investeringen met risicodragendkapitaal in niet-beursgenoteerde groeibedrijven (en dus de economische groei) stimuleren. Alleen kon dat niet via een fonds met rechtspersoonlijkheid, zonder fiscaal nadeel. Dus ontwikkelde een werkgroep een oplossing die almaar meer succes kent. Welke precies, dat vertellen Bernard Peeters en Quentin Masure van fiscaal advocatenkantoor Tiberghien.

Lees het volledige artikel, dat verscheen in "Trends" op 14/10/2021, hier.

Beluister de Tiberghien Podcast over dit artikel op Spotify, Apple Podcasts of Google Podcasts:

Uit een door de fiscus uitgevoerd bankonderzoek blijkt dat een erflaatster met laatste woonplaats in het Waals Gewest gedurende de drie jaar voorafgaand aan haar overlijden enkele niet-geregistreerde schenkingen van roerende goederen heeft gedaan ten voordele van haar twee neven. De invordering van de verschuldigde successierechten betreffende deze fictieve legaten bij de respectievelijke neven blijkt onmogelijk, waarna de aangestelde algemene legataris na het indienen van de aangifte van nalatenschap een dwangbevel dienaangaande ontvangt. Daarenboven vordert de fiscale administratie een boete wegens het niet-indienen van een aanvullende aangifte.

Lees de volledige publicatie die verscheen in "TaxWin" op 09/09/2020 hier.

De techniek van de gesplitste aankoop is een welgekende techniek van successieplanning en wordt traditioneel toegepast in familieverband. De ouders kopen het levenslange vruchtgebruik en de kinderen de blote eigendom van het onroerend goed. Bij het overlijden van de ouders wast het vruchtgebruik automatisch aan bij de blote eigendom en wordt het kind van rechtswege de volle eigenaar van het onroerend goed, zonder dat dit aanleiding geeft tot de verschuldigdheid van erfbelasting.

Voor velen onder ons klinkt dit als muziek in de oren, maar toch is het opletten geblazen. Wie de spelregels van de gesplitste aankoop niet volgt, riskeert na het overlijden toch fiscaal te worden afgestraft.

Katrien Van Boxstael & Laurenza Koljaj verduidelijken.

Het volledige artikel, dat verscheen in "TaxWin" op 11 november 2020, hier.

In een Voorafgaande Beslissing nr. 19053 van 21 oktober 2019 heeft de Vlaamse Belastingdienst zich uitgesproken over de gevolgen op vlak van erf- en registratiebelasting van een verblijvingsbeding overeengekomen in het huwelijkscontract met betrekking tot goederen die tussen de echtgenoten in onverdeeldheid zijn. 

Katrien Van Boxstael en Laura Goossens nemen de gevolgen onder de loep. 

Lees het volledige artikel, dat verscheen in "TaxWin" op 22 januari 2020, hier.

Wie spaarcenten in het buitenland heeft en die wil repatriëren, riskeert via gedwongen regularisatie toch een heffing van 40 procent te moeten betalen. Dat komt door de strenge toepassing van de omgekeerde bewijslast, waarschuwen fiscaal advocaten.

Het volledige artikel dat verscheen in De Tijd kan u hier verder lezen.

Klik hier voor een artikel omtrent de verstrengde bewijslast dat eerder op onze website verscheen.

Op 27 mei 2021 heeft het Hoogste Duitse fiscale rechtscollege (Bundesfinanzhof, hierna ook het Hof genoemd) twee arresten gepubliceerd van 1 december 2020 (nr. VIII R 21/17 en nr. VIII R 40/18) waarin het Hof uitspraak heeft gedaan over de taxatie van managementparticipaties in de private equity sfeer. Deze rechtspraak kan o.i. ook voor de Belgische praktijk van belang zijn. De beslissingen bevestigen enerzijds het standpunt van het Hof in zijn eerder arrest van 4 oktober 2016 (nr. IX R 43/15) dat de opbrengst uit de verkoop van een managementparticipatie (onder bepaalde voorwaarden) een meerwaarde op aandelen vormt en geen beroepsinkomen. Anderzijds doet het Hof voor de eerste maal een uitspraak over de taxatie van het rendement uit een disproportioneel aandelenbelang (zgn. sweet equity) dat managers aanhouden in het fonds/de onderneming waaraan zij de managementdiensten leveren.

De wet van 17 maart 2013 tot hervorming van de regelingen inzake onbekwaamheid en tot instelling van een nieuwe beschermingsstatus die strookt met de menselijke waardigheid verankerde de buitengerechtelijke bescherming (zgn. “zorgvolmacht”) in het Burgerlijk Wetboek met ingang van 1 september 2014. De wetgever beoogde met deze omkadering rechtszekerheid te creëren, misbruiken door lasthebbers zoveel als mogelijk te voorkomen, de burger te sensibiliseren en aan te zetten tot zelfbeschikking, aan het sociale netwerk een grotere rol toe te bedelen en de werklast voor de vrederechters te verminderen.

Het aantal geregistreerde zorgvolmachten neemt jaar na jaar toe. Inmiddels zijn er meer dan 150.000. Ondertussen duiken de eerste problemen bij de uitvoering op. Sommige vrederechters stellen zich zelfs openlijk de vraag waaruit de bescherming bestaat. Bereikt de wet zijn doel? Wat zijn de ervaringen in de praktijk? Waarop moet worden gelet? Welke verbeteringen zijn mogelijk? Op deze vragen hebben de studenten van de eerste master rechten van de Universiteit Hasselt een antwoord geformuleerd op basis van 27 diepte-interviews afgenomen van notarissen, vrederechters, middenveldorganisaties, OCMW’s, advocaten en financiële instellingen in Limburg. Deze gegevens werden aangevuld met een analyse van de gepubliceerde rechtspraak en de beschikbare cijfergegevens uit het Centraal Register voor Lastgevingen en het Centraal Register van Verklaringen.

De resultaten van dit onderzoek worden gepresenteerd tijdens dit webinar. Vervolgens wordt het woord gegeven aan de betrokken actoren (notariaat, vrederechters, vermogensplanners, financiële instellingen, welzijnssector en zorgsector) die telkens hun eigen ervaringen, aandachtspunten, rol en een korte reactie op de voorstellen opgenomen in het onderzoek met het publiek zullen delen. Het geheel wordt afgerond met de vraag of België iets kan leren van andere Europese rechtstelsels en een debat tussen de sprekers.

De Vlaamse Regering kondigde in haar Regeerakkoord 2019-2024 reeds aan belangrijke belastinghervormingen door te voeren. Dit voornemen is nu geconcretiseerd in een voorontwerp van decreet dat op 18 september 2020 door de Vlaamse Ministerraad goedgekeurd werd. De wijzigingen treden normaal in werking op 1 juli 2021.

Lees de volledige analyse van het (voorlopige) decreet hier. Een artikel dat verscheen in de Nieuwsbrief Notariaat, 2020-13