Toon items op tag: Estate Planning

Mariëlle studeerde in 2017 af als Master in de Rechten aan de KU Leuven. In 2018 behaalde zij een Master na Master in het Fiscaal Recht, eveneens aan de KU Leuven.

Zij is lid van de Balie van Antwerpen en is sinds september 2018 werkzaam als advocaat bij Tiberghien.

Mariëlle concentreert zich hoofdzakelijk op vermogens- en successieplanning en op fiscale geschillenbeslechting.

"Vandaag verscheen het nieuwe “KB EER” in het Belgisch Staatsblad. Dit koninklijk besluit lijst de entiteiten binnen de EER op die geviseerd zijn door de Kaaimantaks. Wat is de impact van dit nieuw KB EER" op de Franse SCI?

Het erfrecht is in volle beweging: door de wet van 31 juli 2017 tot hervorming van het erfrecht werd het grondig gemoderniseerd. Heel wat bepalingen uit het Burgerlijk Wetboek werden gewijzigd en er werd een volledige nieuwe titel IIbis aan boek 3 toegevoegd over de erfovereenkomsten.

In juni 2016 werden twee Europese verordeningen inzake de vermogensrechtelijke gevolgen van geregistreerde partnerschappen en huwelijksvermogensstelsels aangenomen. Ze harmoniseren de bevoegdheid, het toepasselijke recht en de erkenning en tenuitvoerlegging van beslissingen en akten van echtgenoten en personen die conform de wettelijke vereisten hun partnerschap registreerden (zoals wettelijke samenwoners in België). Aangezien ongeveer 12, 5% van de huwelijken in de EU een internationaal karakter kent, waren deze Verordeningen uiterst wenselijk.

Het Waals Gewest heeft, bij Decreet van 19 juli 2018, de fiscaliteit afgestemd op het nieuwe erfrecht. Het Vlaams Gewest nam daartoe kort voordien initiatief, bij Decreet van 6 juli 2018 tot modernisering van de erf- en schenkbelasting.

Welke wijzigingen bracht het Waals Gewest precies aan in de erfbelasting en welke gelijkenissen en verschillen zijn er in de drie gewesten?

De kaaimantaks is door de wet van 25 december 2017 verveld tot kaaimantaks 2.0, intrinsiek hetzelfde gebleven doch qua effectiviteit en toepassing voorwerp van een gedaanteverwisseling. Diegenen die dachten dat het ondertussen wel duidelijk geworden was hoe met de kaaimantaks om te gaan, kunnen opnieuw in de studieboeken duiken. De ondertussen afgegeven rulings zijn amper nog bruikbaar en een aantal fundamentele toepassingsprincipes dient volledig te worden herdacht. Zogenaamde "loopholes" werden gesloten of daar werd alleszins een ernstige poging toe ondernomen. De praktijk zal uitwijzen in welke mate deze hervormde kaaimantaks 2.0 zijn beoogde doel zal realiseren, namelijk het ontmoedigen van het opzetten van gestructureerde vermogens en voor zover deze nog voorkomen de daardoor gegenereerde inkomsten transparant te belasten, dan wel de opgehoopte reserves bij uitkering als dividend te taxeren. Het aantal interpretatieve onduidelijkheden is met de kaaimantaks 2.0 alleszins niet verminderd, sommige discussiepunten werden beslecht, anderen zijn dan weer in de plaats gekomen. Deze wetgeving blijft voer voor de creatieve praktizijn die zijn cliënt wil bijstaan in het fiscaal beheersen en beheren van de meer exotische, toch alleszins legaal gestructureerde vermogens en transacties. Het is afwachten hoe de Rulingcommissie met deze vernieuwde kaaimantaks 2.0 zal omgaan.

In het nieuwe huwelijksvermogensrecht wordt voor een aantal activa een onderscheid gemaakt tussen het titularisschap (de titre) en de vermogenswaarde ervan (de finance). “Door dit onderscheid wordt het mogelijk om moeilijke kwalificatieproblemen in het wettelijk stelsel en, in het algemeen, in elk gemeenschapsstelsel, op te lossen, wanneer tegenstrijdige belangen botsen: de hoogstpersoonlijke belangen van één individuele echtgenoot, en de vermogensbelangen van de gemeenschap, dus van beide echtgenoten gezamenlijk”, aldus de memorie van toelichting bij de wet van 22 juli 2018¹.

Na de hervorming van het erfrecht bij wet van 31 juli 2017, wordt nu ook het huwelijksvermogensrecht gewijzigd. Op 27 juli 2018 werd de wet van 22 juli 2018 tot wijziging van o.a. het huwelijksvermogensrecht in het Belgisch Staatsblad gepubliceerd.

Scheiden en de gevolgen hiervan voor onze kinderen is een onderwerp dat velen beroert. Getuige hiervan zijn de vele (kinder)psychologen, bemiddelaars, juristen, pedagogen … die elk vanuit hun eigen specialisatie dagelijks kinderen en ouders bijstaan. Evenmin te veronachtzamen zijn de vele studiedagen, congressen en workshops die over dit thema worden georganiseerd en de (al dan niet populariserende) boeken die hierover worden gepubliceerd.

De klassieke methode van samenleven was vroeger, gedurende eeuwen, het huwelijk. De veiligste methode om het vermogen dat men gedurende het huwelijk samen had opgebouwd, aan de langstlevende te laten toekomen, was de toebedeling van dat vermogen bij huwelijkscontract, of bij wijziging van huwelijkscontract. Behalve als er kinderen zijn uit een andere relatie, is die toebedeling immers onaanvechtbaar: zij “wordt niet als schenking, maar als huwelijksvoorwaarde beschouwd”: zelfs al zou het volledige vermogen gemeenschappelijk zijn, toch kunnen de kinderen zich dus niet tegen verzetten. Oorspronkelijk werd een dergelijk beding dan ook niet met successierecht belast, tenzij er eigen goederen in de gemeenschap ingebracht waren, maar de wet van 17 december 1851 bracht hier verandering in. Sindsdien wordt een toebedeling wel als legaat beschouwd.