Toon items op tag: EU Law

Zoals het er nu naar uitziet, verlaat het Verenigd Koninkrijk op 30 maart 2019 om 0.00 uur [29 maart 2019 om 23 uur in het Verenigd Koninkrijk.] de Europese Unie [Artikel 50 Verdrag betreffende de Europese Unie (VEU).]. Het Britse parlement heeft op 15 januari 2019 het terugtrekkingsakkoord [Draft agreement on the withdrawal of the UK from the EU as agreed at negotiators' level on 14 November 2018, including text of Article 132 (https://www.consilium.europa.eu/media/37095/draft_withdrawal_agreement_incl_art132.pdf).] verworpen dat het VK op 14 november 2018 met de EU had bereikt. Op 29 januari 2019 heeft het Britse parlement de Britse regering opgedragen om met de EU te heronderhandelen over de huidige oplossing om een harde grens tussen Ierland en Noord-Ierland te voorkomen (de zgn. backstop). Het risico dat het VK de EU op 30 maart 2019 verlaat zonder terugtrekkingsakkoord door middel van een ‘harde Brexit’, is door die recente gebeurtenissen sterk toegenomen. Daarbij komt nog dat het Britse parlement op 29 januari 2019 ook het voorstel heeft verworpen om aan de EU te vragen de Brexit-deadline uit te stellen, en dat de EU niet geneigd is tot heronderhandeling van het terugtrekkingsakkoord.

Een harde Brexit maakt vanaf 30 maart 2019 een einde aan het vrije verkeer van goederen tussen het VK en de EU, en heeft verstrekkende gevolgen op douane- en accijnsvlak. Het zal heel wat aanpassing en voorbereiding vergen van al wie handel drijft met het VK.

Lees hier het volledige artikel door Jurgen Gevers en Ward Lietaert. Een publicatie die verscheen in Fiscale Actualiteit nr. 2019/05.

Brexit en indirecte belastingen

Journalisten en ngo’s informeren het publiek en stakeholders over zaken van algemeen belang. Zo bracht het International Consortium of Investigative Journalists met de Luxleaks, Swissleaks, Panama papers, Paradise papers en onlangs opnieuw Postbus Luxemburg talloze structuren van agressieve fiscale planning in het nieuws. Deze journalistieke activiteiten kunnen onder meer een negatieve invloed hebben op de reputatie van vennootschappen en zijn wellicht mede daardoor niet vrij van kritiek. Zo stelt Bontemps dat “social media, uninformed journalists and politicians are pushing to form the tax landscape and create soft law that brings uncertainty for MNEs”.

‘Op 25 mei 2018 werd de Europese richtlijn goedgekeurd die belastingadviseurs ertoe verplicht om grensoverschrijdende fiscale constructies aan te geven. De meldingsplicht geldt vanaf 1 juli 2020, maar tegelijk voorziet deze richtlijn dat alle geviseerde constructies met terugwerkende kracht gemeld zullen moeten worden vanaf de datum van inwerkingtreding van de richtlijn (25 juni 2018). Veel hangt dan ook af van het moment waarop deze richtlijn zal omgezet worden in nationale wetgeving en of het wel de bedoeling kan zijn om in een dermate verregaande impliciete retroactieve werking te voorzien. We bekijken even de historiek en de bedoeling van deze Richtlijn….’

De correctie achteraf van een factuur, teneinde bijvoorbeeld een onjuist BTW-identificatienummer recht te zetten, staat er niet aan in de weg dat het recht op aftrek kan worden uitgeoefend voor het jaar waarin de factuur is opgesteld. Voor de niet-naleving van de formele voorwaarden zijn andere sancties denkbaar dan de weigering van de aftrek, en men mag daarbij niet verder gegaan worden dan wat nodig is voor de verwezenlijking van de doelstelling om de juiste inning van de belasting te waarborgen en fraude te voorkomen en zonder afbreuk te doen aan de btw-neutraliteit. Het opleggen van vertragingsrente gaat verder dan wat aldus nodig is.

‘Op 25 mei 2018 werd de Europese richtlijn goedgekeurd die belastingadviseurs ertoe verplicht om grensoverschrijdende fiscale constructies aan te geven. De meldingsplicht geldt vanaf 1 juli 2020, maar tegelijk voorziet deze richtlijn dat alle geviseerde constructies met terugwerkende kracht gemeld zullen moeten worden vanaf de datum van inwerkingtreding van de Richtlijn (waarschijnlijk in juli 2018). Veel hangt dan ook af van het moment waarop deze richtlijn zal omgezet worden in nationale wetgeving. We bekijken even de historiek en de bedoeling van deze Richtlijn….’

In juni 2016 werden de Europese Verordeningen 2016/1104 inzake de vermogensrechtelijke gevolgen van geregistreerde partnerschappen en 2016/1103 inzake huwelijksvermogensstelsels aangenomen. Ze harmoniseren de bevoegdheid, het toepasselijke recht en de erkenning en tenuitvoerlegging van beslissingen en authentieke akten van gehuwde echtparen en koppels, die hun partnerschap conform de wettelijke vereisten registreerden. Aangezien ongeveer 12,5 % van de huwelijken in de EU een internationaal karakter kent, zijn voornoemde verordeningen wenselijk. Bij gebreke aan een overkoepelend kader, was een harmonisatie echter ook noodzakelijk. De Commissie motiveert als volgt. Een Grieks-Hongaars koppel huwt in Griekenland en blijft er gedurende drie jaar woonachtig, waarna het verhuist naar Hongarije. Twee jaar later is de liefde over. Het Griekse internationaal privaatrecht knoopt aan bij de eerste gewone verblijfplaats. De laatste gemeenschappelijke verblijfplaats vormt echter het relevante criterium onder Hongaars recht. De verordeningen trachten een rechtszeker kader aan te reiken in dergelijke conflictsituaties. Ze treden in werking op 29 januari 2019.

België past nu het principe van “herkwalificatie” toe.

In de context van internationale tewerkstelling is het de EU verordening 883/2004 die bepaalt welk sociaal zekerheidsregime er van toepassing is op personen die gelijktijdig in twee of meer staten binnen de Europese Economische Ruimte en Zwitserland werken.

WTS Global lanceert het ETCL, het European Tax Law Centre (ETCL). Onder leiding van Koen Morbée, Partner bij Tiberghien (Brussel), zal het ETCL optreden als geavanceerd ‘Tax advisory centre’ voor de internationale WTS-cliënten.

Op 23 januari blokletterde De Tijd dat de fiscus 130 Belgen viseert met adres in Monaco. Voor de eerste keer zou de belastinginspectie een grootschalig onderzoek voeren naar alle Belgen die mogelijk veinzen dat ze in Monaco wonen. Europese rechtspraak toont aan dat een dergelijk onderzoek niet kan plaatsvinden zonder respect van de fundamentele rechten van de belastingplichtige.