Toon items op tag: Banking & Finance

Het wordt al enige tijd aanvaard dat niet-ingekohierde roerende voorheffing kan teruggevorderd worden via een bezwaarschrift (op grond van artikel 366 WIB 1992). Er wordt aangenomen dat de terugvordering dan moet plaatsvinden binnen de in artikel 368 WIB 1992 voorziene termijn van vijf jaar (Com.I.B. 1992, nr. 368/2-4). Het Hof van Cassatie heeft recent geoordeeld (Cass. 21 december 2023, F.22.0056.N) dat de terugvordering ook rechtstreeks voor de rechter kan plaatsvinden en de uitputtingsvereiste van een administratief beroep dus niet geldt. Het Hof verwerpt daardoor de cassatievoorziening die tegen een arrest van het hof van beroep te Gent door de fiscus werd ingesteld. 

Het Grondwettelijk Hof heeft deze namiddag zijn langverwachte arrest bekendgemaakt inzake de (on)grondwettelijkheid van de jaarlijkse taks op effectenrekeningen zoals geïntroduceerd bij wet van 17 februari 2021.

Een weinig in het oog springende begrotingsmaatregel met bijkomende taksen voor de financiële sector kan voor een sneeuwbal aan bijkomende taksen zorgen ten laste van de Belgische gereglementeerde beleggingsvennootschappen.

De Jaarlijkse Taks op de Effectenrekeningen (hierna: “JTER”) is (o.a.) van toepassing op in België aangehouden effectenrekeningen, zelfs indien deze aangehouden worden door niet-inwoners.

De aangifte JTER voor de referentieperiode 2021 moet uiterlijk worden ingediend op 15 juli 2022.

De Jaarlijkse Taks op de Effectenrekeningen (hierna: “JTER”) is (o.a.) van toepassing op in België aangehouden effectenrekeningen, zelfs indien deze aangehouden worden door niet Belgische residenten/titularissen.

Zowel de wetgever als de administratie hadden de mogelijke uitwerking van een dubbelbelastingverdrag erkend, zodat vermelde effectenrekeningen en hun buitenlandse titularissen alsnog niet aan belasting onderworpen zouden worden (een beperking van de heffingsbevoegdheid van België).

Een centrale voorwaarde was uiteraard dat er een dubbelbelastingverdrag voorhanden was dat effectief ingeroepen kan worden door de titularis én dat het verdrag zich ook uitstrekte tot o.a. aspecten van vermogensbelasting.

In de administratieve FAQ (laatst gewijzigd per 27 januari 2022) werd een overzicht bijgevoegd dat per land een indeling maakte of België de JTER kon geheven worden of niet. Deze opdeling werd gemaakt op basis van een analyse of het toepasselijke dubbelbelastingverdrag van toepassing was op vermogensbelastingen of niet. De JTER wordt in toepassing van dubbelbelastingverdragen zowel door de wetgever als administratie erkend als een vermogensbelasting.

Op basis van de nog steeds actuele versie van de administratieve FAQ kan men nog steeds Luxemburg terugvinden als verdrag dat een toepassing van de JTER verhindert.

De analyse was dat Luxemburg de exclusieve heffingsbevoegdheid op vermogen exclusief toekent aan de woonstaat: dus het verdrag verhindert de toepassing van de JTER op in België door Luxemburgse residenten (natuurlijke personen, rechtspersonen, …) aangehouden effectenrekening.

Tot voor kort was er dus geen discussie over dit principe.

Echter, hebben twee recente arresten van het Belgische Hof van Cassatie m.b.t. de zgn. jaarlijkse taks op de collectieve beleggingsinstellingen (ook wel naar gerefereerd als “abonnementstaks”) deze redenering in vraag doen stellen.

Zo heeft in eerste instantie de Franstalige kamer van het Hof van Cassatie op 25 maart 2022 geoordeeld dat de jaarlijkse taks op collectieve beleggingsinstellingen geen vermogensbelasting zou uitmaken, waardoor bijgevolg het verdrag de heffing niet zou verhinderen. Gelet op de inhoudelijke overwegingen van het Hof, kan de uitkomst van dit arrest evenwel met stevige kritiek onthaald worden.

Op 21 april 2022 heeft de Nederlandstalige kamer van het Hof van Cassatie evenwel een tweede arrest geveld dat deze keer vermelde jaarlijkse taks op collectieve beleggingsinstellingen wél kwalificeert als vermogensbelasting (~ volgen wie volgen kan), maar dat het verdrag met Luxemburg slechts een exhaustieve opsomming zou bevatten van welke types vermogensbelastingen gedekt zouden zijn door het verdrag. Aangezien de jaarlijkse taks op collectieve beleggingsinstellingen niet in deze limitatieve lijst voorkomt, kon België dus wel degelijk overgaan tot taxatie, althans volgens het Hof.

"De Belgische administratie blijkt nu haar standpunt te willen herzien en aldus in België door Luxemburgse residenten aangehouden effectenrekeningen alsnog te willen onderwerpen aan belastingen"

Hoewel ook het Nederlandstalige arrest zeker niet zonder kritiek is en tegenargumenten gevonden kunnen worden, heeft men nu op korte termijn twee arresten die de heffingsbevoegdheid van België toelaten, althans met betrekking op de jaarlijkse taks op collectieve beleggingsinstellingen.

De JTER vertoont grote gelijkenissen met de jaarlijkse taks op de collectieve beleggingsinstellingen, waardoor al enige tijd gevreesd werd voor een gevolgtrekking uit vermelde Cassatie arresten. Immers ook de JTER komt niet voor op de – in de visie van het Hof van Cassatie – limitatieve lijst van het dubbelbelastingverdrag België – Luxemburg.

Dit laatste blijkt nu het geval te zijn. De Belgische administratie blijkt nu haar standpunt te willen herzien en aldus in België door Luxemburgse residenten aangehouden effectenrekeningen alsnog te willen onderwerpen aan belastingen. Dit is een duidelijke afwijking van haar eerdere standpunt opgenomen in vermelde FAQ.

Deze wijziging van het administratieve standpunt heeft niet enkel gevolgen voor de Luxemburgse natuurlijke persoon met een in België aangehouden effectenrekening, maar ook voor elke rechtspersoon (bv. de populaire soparfi) of enige andere instelling (bv. een Luxemburgse verzekeringsonderneming in het kader van haar tak-23 verzekeringsactiviteiten) die in België effectenrekeningen aanhoudt.

Vanzelfsprekend werpt dit nieuwe problemen op te meer de eerste referentieperiode reeds geëindigd is (30 september 2021) en de tweede referentieperiode ook al voor de helft overschreden is.

Het Nederlandstalig dossier is bovendien doorverwezen naar het Hof van Beroep van Gent. De Fiscus handelt bijgevolg voorbarig.

Uiteraard staan wij steeds ter beschikking voor verdere vragen en/of opmerkingen.

Koen Van Duyse bespreekt in zijn columns voor het magazine Trends actuele fiscale onderwerpen met een kritische pen. 

'Wij laten ons als burgers te gemakkelijk aanpraten dat wij ethisch moeten reflecteren in het belang van de overheid', zegt Koen Van Duyse, partner van Tiberghien Advocaten.

Vorige week was het na twee covid-jaren eindelijk weer zover: ons jaarlijkse congres waarop meer dan honderd fiscale professionals de waan van de dag even achter zich laten om naar de fundamenten van de fiscaliteit op zoek te gaan. We hadden professor Anne Van de Vijver van de Universiteit Antwerpen gevraagd ons te laten nadenken over belastingen en ethiek. Na het theoretisch kader bracht zij ook de resultaten van een onderzoek uitgevoerd bij ieder van ons. Ik deel enkele resultaten met u.

Recent verschenen er heel wat berichten in de media betreffende cryptobeleggers die hun crypto-inkomsten, eens omgezet naar fiat, maar moeilijk van de exchange naar hun reguliere bankrekening krijgen. Dit is een problematiek die ook wij in menig dossier vaststellen. Gelden die afkomstig zijn vanop een cryptoplatform worden veelal gecontroleerd, wat vrijwel meteen aanleiding geeft tot vragen naar de herkomst van het vermogen en zelfs de bevriezing van de tegoeden tot gevolg kan hebben.

Maar hoe kan u zich voorbereiden op de overschrijving van gelden van de exchange naar uw ‘traditionele’ bank? Naar welke informatie peilt men en welke details bent u beter indachtig, ook in going concern?

Hieronder hebben we het over de informatie die banken veelal opvragen wanneer u winsten uit cryptomunten (in euro’s) heeft overgeschreven of wilt overschrijven naar uw reguliere bankrekening. Hierbij zijn historiek en transparantie alvast de niet te vergeten kernwoorden.  

Framework voor informatie-inwinning

Veel (groot)banken stelden reeds een framework op dat aangeeft op basis van welke informatie de compliance afdeling kan oordelen of de gelden in eer en geweten – en binnen het geldend wetgevend kader – kunnen worden toegelaten. Gelet op meerdere waarschuwingen van de (internationale) financiële autoriteiten en de recent strenger geworden anti-witwaswetgeving, willen banken immers voldoende kennis hebben van de concrete situatie in het dossier om comfortabel de gelden te kunnen aanvaarden.

In de praktijk zien wij dat het zwaartepunt van deze frameworks liggen bij:

• de herkomst van de gelden;
• de munten/producten waarin geïnvesteerd werden;
• de gebruikte platformen en exchanges;
• de fiscale conformiteit van de verkregen inkomsten;

Het is belangrijk om op te merken dat (nog) niet alle banken een crypto-policy ontwikkeld hebben en er tussen banken niet te verwaarlozen verschillen op te merken zijn. Terwijl enkele banken de munten quasi volledig schuwen, aanvaarden andere banken alleen de inkomsten verkregen uit welbepaalde ‘klassieke’ munten (zoals Bitcoin en Ethereum). Nog andere banken duiken dan weer wel minutieus in de feiten van het dossier om een concrete en onderbouwde analyse te verrichten met het oog op al dan niet aanvaarding. Een constructieve houding is hier en daar dus zeker te vinden.

Eerst zien en dan geloven

Uiteraard wordt bij een aanvaardingsproces veelal niet zomaar genoegen genomen met enkele verklaringen en screenshots van platformen. In de praktijk merken wij dat banken een volledig dossier wensen te ontvangen met een gedetailleerde weergave van de historiek van niet alleen alle transacties, maar ook van de gebruikte platformen en alle munten waarin ooit werd geïnvesteerd.

Een belangrijk aspect hierbij betreft de fiscale conformiteit van de inkomsten (lees er hier meer over in een voorgaand artikel): kunt u onderbouwen waarom de door u genoten inkomsten uit het verleden niet aangegeven moesten worden? In voorkomend geval moet dit verleden worden geremedieerd middels een fiscale regularisatie. Indien de inkomsten eventueel nog moeten worden opgenomen in een toekomstige aangifte personenbelasting, wordt in bepaalde gevallen een fiscale ruling als één van de toelaatbaarheidsvereisten vooropgesteld. Een fiscale ruling is immers een beslissing waarbij de FOD Financiën aangeeft hoe de belastingwetten op een specifieke situatie dienen te worden toegepast, wat de belastingplichtige – maar ook de banken – rechtszekerheid geeft omtrent de fiscale conformiteit van de inkomsten. Uiteraard moet hierbij wel sprake zijn van een voorafgaand karakter opdat de rulingcommissie zich nog kan uitspreken over het dossier (alsook meer informatie rond dit onderwerp in een voorgaand artikel).

Spontane transfer

Vaak trachten cryptobeleggers hun opbrengsten over te schrijven naar hun Belgische bankrekening zonder de bank hierover te informeren. Veelal betreft dit dan een transfer naar de instelling vanwaar men oorspronkelijk ook de gelden heeft overgemaakt naar het platform. Het idee leeft dat er in dergelijke geval geen discussie kan bestaan om de fondsen te aanvaarden daar de bank op de hoogte is van de herkomst.

Het is inderdaad correct dat hier alvast – indien kan worden aangetoond dat alle fondsen te herleiden zijn tot de initiële transfer – geen discussie kan bestaan omtrent de herkomst van de fondsen. Echter, de overige punten in het hierboven geschetste framework zijn hierbij niet gecontroleerd. Banken zullen deze zaken dus alsnog onderzoeken.

Indien tijdens een later onderzoek blijkt dat men alsnog niet past binnen het framework, zullen de banken niet aarzelen om de rekening gelieerd aan deze fondsen te blokkeren en het dossier melden aan de CFI (Cel voor Financiële Informatieverwerking). Onnodig gezegd dat dit een zeer oncomfortabele situatie is die absoluut dient te worden vermeden.

Conclusie

Alvorens u opbrengsten van cryptomunten gaat overschrijven naar uw Belgische bankrekening is het belangrijk om vooraf uw dossier op orde te hebben. Slechts indien uw dossier sluitend is, is een vlotte aanvaarding door de bank mogelijk. Het alternatief waarbij men als het ware met de ogen dicht fondsen gaat overschrijven in de hoop dat er geen vragen worden gesteld, is absoluut te vermijden daar men geen zekerheid verkrijgt omtrent de definitieve aanvaarding van de tegoeden. Menige financiële instelling aarzelt op dit ogenblik immers niet om cliënten die niet kunnen aantonen dat de tegoeden op hun rekening hun fiscaliteit in België hebben ondergaan, alsnog naderhand hun rekening te blokkeren.

Pieter Souffriau - Partner (pieter.souffriau@tiberghien.com)

Mitchell Hoefman - Senior Associate (mitchell.hoefman@tiberghien.com)

Emma Lermyte - Associate (emma.lermyte@tiberghien.com)

Koen Van Duyse bespreekt in zijn columns voor het magazine Trends actuele fiscale onderwerpen met een kritische pen. 

"De nuancering dat via het buitenland kan worden belegd in kunst met zuiver geld, moet ook haar weg in de media vinden.", zegt Koen Van Duyse, partner van Tiberghien Advocaten.

De Tijd onthulde in haar editie van 29 januari dat meer dan 1.600 peperdure kunstwerken opdoken in de Panama Papers. Ze werden verzameld en verhandeld via constructies in belastingparadijzen. In de rand van het artikel werd professor Luc De Broe, hoogleraar fiscaal recht aan de KU Leuven, gevraagd commentaar te geven. Die verklaarde dat hij "alleen maar kon vermoeden dat Belgen die kunst kopen en verkopen via een buitenlandse, exotische constructie dat doen met geld dat niet zo fris is". Hij zag geen andere fiscale reden, "want de kunstcollecties kunnen in Belgische private stichtingen worden ondergebracht, die doorgaans opereren in een onbelast klimaat."

Net als covid-experts zijn ook fiscale experts het regelmatig oneens met elkaar. En dat is goed, want een open volwassen debat brengt iedereen naar een hoger niveau. Mag ik daarom dit medium gebruiken om de stellingen van confrater De Broe op een hoffelijke manier te nuanceren, weliswaar zonder een manifest na te streven.

Het argument om te stellen dat het wel onfris geld móét zijn, is dat het Belgisch vekihel van de private stichting niet wordt gebruikt. Er wordt dus blijkbaar van uitgegaan dat een instrument in het buitenland zoeken per definitie verdacht is. Ook dat is te algemeen.

Een voorbeeld uit de praktijk. Kort na de invoering van de private stichting wilde een referentieaandeelhouder van een onderneming die onder de financiëletoezichtswetgeving viel zijn (frisse) aandelenparticipatie onderbrengen in een private stichting. In stilte gaf de toezichthouder de hint om dat toch maar niet te doen. De continuïteit van de Belgische wetgeving en haar fiscale kader was (is) namelijk hoogst onzeker. De toezichthouder suggereerde om naar het buitenland uit te wijken en daar de eeuwenoude veilige haven van het Nederlandse stichting-administratiekantoor op te zoeken. Ook topkunst heeft een veilige haven nodig, leren crisis- en oorlogstijden.

Confrater De Broe stelt ook dat er geen fiscale reden is om uit te wijken naar het buitenland. Er zou hier een onbelast klimaat heersen. Dat is het iets te mooi voorstellen. Meer dan honderd jaar geleden werd in België een zuivere vermogensbelasting ingevoerd. De jaarlijkse taks van 0,17 procent wordt berekend op het totale vermogen van vzw's en is sinds de invoering van de private stichting ook van toepassing op die stichtingen. Met andere woorden: een Belgische private stichting die voor 22 miljoen euro de versnipperde Love is in the Bin van Banksy bij Sotheby's heeft gekocht, moet elk jaar opnieuw 37.400 euro belasting betalen, terwijl dat kunstwerk niets opbrengt, maar wel beveiliging kost.

In het kader van een successieplanning van aandelen, komen we bij de vraag naar controlebehoud al gauw uit bij de certificering van aandelen. Kort gezegd komt het erop neer dat ouders die hun aandelen willen overdragen naar de volgende generatie of personen die een gecentraliseerde controle van de stemrechten willen organiseren, hun aandelen overdragen ter certificering aan een administratiekantoor, dat hiervoor certificaten uitgeeft.

Lees hier het volledige artikel dat verscheen in Vermogensplanning in de Praktijk, 2021/3.