Bewijsvoering
In het kader van een gecoördineerde controleactie m.b.t. ploegen- en nachtarbeid (daarover meer hier) kwamen een aantal moeilijkheden aan het licht bij de toepassing van de vrijstelling van doorstorting van bedrijfsvoorheffing voor ploegen- en nachtarbeid door uitzendkantoren. Uit de praktijk blijkt immers dat de bewijsvoering bij uitzendkantoren geen sinecure is, aangezien zij hiervoor gedeeltelijk afhankelijk zijn van de aanlevering van informatie door hun gebruikers.
Hoewel niet nieuw, expliciteert het wetsontwerp nu dat uitzendkantoren enkel gebruik kunnen maken van de maatregel indien zij in staat zijn om te bewijzen dat zij aan alle toepassingsvoorwaarden voldoen. Eerder werd reeds in circulaire 2019/C/42 over de vrijstelling van doorstorting van de bedrijfsvoorheffing voor ploegen- en nachtarbeid aangegeven dat “de werkgever die of het uitzendkantoor dat aanspraak wenst te maken op de vrijstelling van doorstorting van bedrijfsvoorheffing voor ploegen- en nachtarbeid, de bewijslast ervan draagt (…)”.[1] Deze explicitering heeft vooral tot doel om de uitzendkantoren aan te zetten om bindende afspraken te maken met hun klanten tot waarborg van de informatieverstrekking door de gebruikers bij een controle.
In het licht van een geharmoniseerde toepassing van de vrijstelling in de relatie gebruiker – uitzendkantoor, bepaalt het wetsontwerp dat uitzendkantoren voortaan enkel toepassing kunnen maken van de vrijstelling voor ploegen- en nachtarbeid (en bij uitbreiding volcontinuarbeid en werken in onroerende staat) op voorwaarde dat zij daartoe het akkoord hebben gekregen van de onderneming waarin de uitzendkrachten zijn tewerkgesteld.
Deze laatste bepaling treedt evenwel pas in werking per 1 oktober 2022.
Het wetsontwerp noopt bijgevolg tot herziening van de contractuele afspraken tussen uitzendkantoor en gebruiker.
(Wettelijke) verankering van de 18% bedrijfsvoorheffing voor de uitzendsector?
De wetgever wil komaf maken met het fiscaal voluntariaat, waarbij werkgevers systematisch meer bedrijfsvoorheffing inhouden dan hetgeen (minimaal) wettelijk verschuldigd is. Een dergelijk ingrijpen zou ook een weerslag kunnen hebben op de uitzendsector waarvoor een minimumpercentage van 11,11% geldt (bijlage III KB/WIB 92). Sectoraal werd het percentage van 11,11% (vrijwillig) verhoogd tot 18%. De Memorie van Toelichting bepaalt daarover dat het niet de bedoeling is om de uitzendsector te benadelen omdat zij om historische redenen aan structureel lagere bedrijfsvoorheffing onderworpen is. Er is dan ook voorzien dat men in overleg met de sector zal bekijken hoe men de ingehouden 18% bedrijfsvoorheffing reglementair kan verankeren.
De inperking van het fiscaal voluntariaat is ingeschreven voor bepaalde types van vrijstelling van doorstorting van bedrijfsvoorheffing. De toepassing dient voor ieder type van vrijstelling afzonderlijk te worden bekeken. Wij volgen dit op de voet en blijven ter beschikking voor alle vragen die u hieromtrent heeft.
Daan Buylaert - Partner (daan.buylaert@tiberghien.com)
Charlotte Meskens - Senior Associate (charlotte.meskens@tiberghien.com)
Kimberley De Plucker - Senior Associate (kimberley.deplucker@tiberghien.com)
[1]Zie ook circulaire 2020/C/38 d.d. 2 maart 2020 voor de toepassing van de vrijstelling van doorstorting van bedrijfsvoorheffing voor ondernemingen die werken in onroerende staat, in ploegenarbeid op locatie verrichten, punt 22.